Bir Dikiş Macerası...

Bazılarına komik veya garip gelebilir ama evet dikiş benim için bir maceradır.  Bazen belki bir kumaş bir elbise modeli bir  fikir geldiğin de kalbimi heyecan ve sevinçle dolduran tek şey dikiştir benim için herhalde. Çoğuları için pek bir anlam ifade etmese de benim tek tutkum ve heyecanım. 

Daha küçük bir çocukken bebeklere, artık kumaşları çengelli iğne ile tutturup elbise yaparak başladı bu  heves. Ardından bir çocuğun en büyük hayranı olduğu insan, yani annemin makine başında saatlerce dikiş dikmesini görerek biraz daha pekişti. Bizleri kendi diktikleri ile öyle de güzel giydirirdi ki...

Ben uzun uzun annemi makine başında izler "Hele bir büyüyüm, bende dikiş dikicem" diye hayaller kurardım. Bu istek okul yıllarında daha da artmıştı. Öyle ki okulu dikiş dikebilmek için bir an önce bitirmek istiyordum. Derken yıllar geçti ve de okul bitti. Ben de hayalimi gerçekleştirmek üzere dikiş kursuna gittim. Benim için her anı altın değerinde olan kurs zamanlarında, ablamın düğün telaşı bile olsa bir an bile dikişi bırakmadım, bırakamadım :)

Her neyse, bir yıl kursa gittikten sonra sene sonundaki küçük sergimizde , sergilenen eserlerim bunlar:

Tasarımı ve de dikimi bana aittir.

Bu elbisemin ceplerine tek tek nakış işledim. Bayağı uğraştırdı. Ama değdi doğrusu...

Arkada ki pembeli elbise benim diktiğim :)

İşte bu da benim dikiş maceram. İleri de de diğer diktiklerimi sizlerle paylaşacağım :)) Herkse bol elbiseli günnlerrr :)))

PEMBE EŞARPLI KIZ <3